Multiplexera testów ciąg dalszy

Po drobnych poprawkach ale już wszystko działa. Obecnie oczekujemy na komputery gdyż pozostałe pozdespoły już są w pracowni. Zapraszam do obejrzenia filmu z testu.

System przyspieszania startu

Zwany potocznie katapultą. Ma za zadanie nadać prędkość początkową bezzałogowcowi, która powinna wynieść 10 m/s. Projekt wstępny zakładał wykonanie wszystkich elementów techniką cięcia cnc z aluminium i stali. Jednakże ze względu na topniejący budżet postanowiono wykonać całość przy mniejszym zaangażowaniu kapitału a większym zaangażowaniu pracy. Na drugim zdjęciu skrzynka wykonana ze sklejki oraz elementów aluminiowych według poprawionego projektu.

Multiplexer

Udało się wykonać pierwszy prototyp multipleksera sygnału z autopilota oraz odbiornika RC. Pierwsze testy wykonane bez udziału aparatury wypadły pomyślnie i bardzo obiecująco. Multiplekser kontrolowany z nadajnika modelarskiego pozwala na włączenie bądź wyłączenie autopilota w locie.


Test przedstawiony jest na filmie poniżej

Obloty 2

Dzisiaj odbyły się obloty nowego usterzenia. Uav reagował na stery prawidłowo jednakże wymaga jeszcze dokładnego wysterowania wychyleń sterów. Pozostaje nadal sprawa reakcji na lotki która pozostawia sporo do życzenia. Było to przyczyną twardszego lądowania podczas jednego z lotów.

Usterzenie v2.0

W wyniku zebranych doświadczeń podczas warsztatów i lotów w Bezmiechowej postanowiliśmy przeprojektować usterzenie. Efekty tych poczynań można zaobserwować na zdjęciu. Takie ustawienie stateczników ma uodpornić bezzałogowiec na boczne podmuchy.

Aktywność trwa

Pomimo iż zawody dopiero co minęły prace nad bezzałogowcem trwają. W następnym tygodniu powstanie alternatywne usterzenie bardziej odporne na silny oraz boczny wiatr. Testy uwiecznione na taśmie będzie można tu zobaczyć. Równocześnie powstaje system przyspieszania starty zwany potocznie katapultą. Ruszają przetargi na główne podzespoły systemu stabilizacji lotu oraz autopilota.

Podziękowania

Chciałbym podziękować w imieniu swoim oraz całej ekipy wszystkim którzy przyczynili się do powstania PWR BALSA. Dziekanowi prof. M. Gawlińskiemu za wysokie wsparcie materialne oraz udostępnienie pomieszczeń. Działowi Studenckiemu za równie wysokie wsparcie. Działowi promocji za koszulki i materiały promocyjne. Księgowości Wydziału M-E za wyrozumiałość i cierpliwość w załatwianiu spraw. Podziękowania należą się również panu J. Sierpowiczowi bez którego rad model najprawdopodobniej nie objawił się w takiej postaci.
Podziękowania należą się również chłopakom z wrocławskiego Jet Stream team-u razem z dr. Pelczarskim na czele, którzy zdopingowali nas do naprawy w noc po katastrofie. Wspomnieć należy również o kolegach z Białegostoku, którzy udzielali się podczas naprawy.
Najbardziej jednak chciałbym podziękować najmłodszym członkom zespołu za poświęcony wakacyjny czas i wytrwałość w pokonywaniu trudności podczas budowy.

Oblot

Ogłaszam wszem i wobec model BALSA jest bardzo stateczny i posiada wystarczający nadmiar ciągu aby startować z ręki. sterowanie jest bardzo proste i minimalne wychylenia drążków pozwalają sterować maszyną projekt się sprawdził a na dowód te dwa filmy z lotów. Podczas drugiego lotu uruchomiono system transmisji obrazu jakość filmu jednak nie jest idealna.

Przesył danych i wideo

W piątek wykonaliśmy wstępne testy systemu wideo oraz pozostałych systemów przesyłu danych. Wypadły one pomyślnie pozwala to sądzić iż wszystko będzie działało jak należy. Udało się również odebrać wszystkie zamówienia łącznie z napędem i mocowaniami. Trwają prace nad połączeniem wszystkiego w całość. Planowana data prób lotnych Poniedziałek 20.09.2010. Trzymajcie kciuki.

Ostatnia prosta

Prace nad kadłubem nabierają prędkości kosmicznej. Przygotowano już belkę ogonową oraz owiewki, gondola silnika jest w ostatniej fazie budowy a lewe skrzydło jest już kompletne i gotowe do lotów próbnych. Jutro planowane jest wykonanie wewnętrznych elementów kadłubu oraz ich umocowanie przed połączeniem połówek. Przygotowano już system kontroli oraz przetestowano system przesyłu parametrów lotu do stacji naziemnej

Kadłub wyciągnięty

Oto kilka zdjęć gotowych skrzydeł oraz kadłuba. (jeszcze z irokezem ;)

Elementy łączne

Dzisiaj trwały prace nad wykonaniem elementów łączących każdy z segmentów skrzydła potocznie zwanych bagnetami. Prace te wymagają niebywałej precyzji podczas pomiarów oraz wykonania. Daje to gwarancję że oba uszka będą pod odpowiednim kątem co zapewni stateczny lot. Zamówiono materiał na owiewkę kamery co pozwala sądzić iż będzie ona gotowa już na początku następnego tygodnia. Na najbliższe dni planowane jest wykonanie skorupy kadłubu oraz wyposażenie go w wymagane elementy wzmacniajace takie jak wręgi i podłużnice. Technika wykonania Vaccum i Termokomora.

Sierpniowy postęp

Pomimo przedłużającej się tutaj ciszy prace trwały i udało się skończyć formę skrzydła oraz kadłuba, co więcej powstały już centropłaty. Skrzydło zostało wykonane w technice vaccum oraz wygrzewane w komorze termicznej. Pomiędzy warstwami kompozytu szklano aramidowo węglowego umieszczono warstwę rozdzielacza-herex zapewniającego zwiększenie wytrzymałości. W centropłaty wmontowano elementy balsowe, węglowe, aluminiowe, oraz mocowania uniemożliwiające zsunięcie się płata z bagnetów. dodatkowo przeprowadzono przez skrzydło przewód zasilania i sterowania serwomechanizmem. Wszyskie te czynności wykonano przed złożeniem obu połówek.

Żelkot kłaczki i stalowe ramy

W pierwszym tygodniu sierpnia rozpoczęliśmy pracę nad wykonaniem form. Pierwszą licząc od wewnątrz warstwą jest żelkot zapewnia on gładkość i odwzorowanie powierzchni modelu. Na zdjęciu wyschnięty żelkot przygotowywany  jest do położenia na nim kłaczków które mają za zadanie zniwelować załamania i ułatwić kładzenie żywicy. Na to położono 10 warstw tkaniny przesączonej żywicą i przyklejono stalową ramę. Na zdjęciach obok dumni twórcy pierwszej połówki formy oraz gotowa połówka formy.

Gondola silnika - stelaż

Równolegle do prac prowadzonych nad modelami skrzydła i kadłuba oraz statecznikiem powstawała gondola silnika. Element bardzo odpowiedzialny zwłaszcza że silnik rozwijać ma wraz ze śmigłem około 2700 g ciągu. Zamontowany będzie do wręg które połączone będą z głównymi wręgami kadłuba. Cała gondola będzie elementem który w szybki i łatwy sposób będzie można odłączyć od płatowca. Mocowanie zapewniać będą 4 śruby zapobiegające wysunięciu się ze spasowanego wybrania w profilu skrzydła u góry kadłubu. Stelaż będzie oprofilowany a w wysięgniku umieszczony będzie regulator obrotów. W oprofilowaniu znajdować będą się wybrania mające umożliwić chłodzenie regulatora i silnika. 

Ogon

Usterzenie samolotu przewidziane zostało w układzie Rudlickiego głównie ze względu na mniejsze opory. Ramię statecznika jak wiadomo im większe tym statecznik może być mniejszy jednak niezależnie gdzie się znajdujemy podczas tej optymalizacji statecznik powinien być możliwie najlżejszy. Ze względu na łatwość wykonania zdecydowano się na wykonanie statecznika w tej samech technologii co uszka skrzydła. W tym przypadku mieliśmy trochę zdobytego wcześniej doświadczenia i pozwoliliśmy sobie na kilka zdjęć podczas procesu robionych wprost przy pracy. Jako element łączący zamówiona została węglowa stożkowa rura na której końcu umocowane będzie łoże statecznika.

wklejanie dźwigara

Przyklejone wzmocnienia ze sklejki

Pokrywanie balsy klejem

Umiejscawianie pokrycia z balsy

Statecznik gotowy do dociskania w worku podciśnieniowym

Modele wykończenie

Dzisiaj udało się przygotować oba modele do lakierowania. Wymagało to gruntownego przemeblowania w pracowni połączonego z usunięciem wszystkich mogących ulec niezamierzonemu zalakierowaniu rzeczy spoza bezpośredniej strefy zagrożenia. modele umieszczono tak aby umożliwić nałożenie powłoki lakierniczej na cały obiekt za jednym razem. Ostateczne przygotowania przed lakierowaniem przedstawia zdjęcie. Po nałożeniu lakieru modele przedstawiają się tak jak widać na zdjęciach obok. Drobne nierówności oraz pyłki które osadzą się na lakierowanej powierzchni zostaną usunięte a całość będzie wypolerowana i powleczona powłoką zapobiegającą przywieraniu pierwszej warstwy formy do modeli. 

Uszko, Centropłat i Latająca Szafa - kadłub cz. 2

Wczoraj i dzisiaj postępowały prace nad uszkami modelem centropłata oraz kadłuba. Uszka są niemalże gotowe brakuje tylko popychaczy pomiędzy serwem a lotką, nie licząc pokrycia wykańczającego które zostanie położone w bliżej niesprecyzowanej przyszłości. Prace nad modelem kadłuba są w dość zaawansowanym stadium ogólna bryła już istnieje do wykonania pozostały wyoblenia gwarantujące łagodne przejście pomiędzy półsferycznymi końcami kadłuba a jego centalną częścią. Całość jak widać na zdjęciu wykonana jest z szafy;)a właściwie płyty paździerzowej i balsy. Obok leży stempel toczony wyszlifowany i zaszpachlowany gotowy do formowania owiewki z pcv. Następny etap to jak zwykle szpachla i lakier. Skoro już uszko i kadłub były wspomniane centropłat już też jest gotowy. Oba elementy będą polakierowane i dopiero wtedy będą w pełni gotowe. Obecnie pozostaje czekać na dostawe wszystkich materiałów niezbędnych do wykonania form a w następnych krokach docelowych elementów centropłatu i kadłuba.

Kadłub - początki

Dziś w pracowni poczyniliśmy dalsze postępy nad poprawianiem powierzchni modelu skrzydła. Mamy w planach już jej nie poprawiać gdyż jest jak lustro. Posunęły się również prace nad uszkami i w najbliższym czasie będą w nich montowane serwomechanizmy, lotki oraz zatrzaskowe mocowania do centropłatu. Jednak największym osiągnięciem dzisiaj było rozpoczęcie prac przygotowawczych do budowy kadłuba. Dzięki uprzejmości pana A. Jasińskiego który służył nam pomocą i radą wykonaliśmy stempel, którym mamy nadzieję wytłoczyć owiewkę kamery. Na zdjęciu widać wstępnye przejścia podczas toczenia.

Skrzydło cz.2

Dzięki zróżnicowaniu technologii budowy pomiędzy centropłatem a uszkami prace prowadzimy równolegle. Centropłat wykonany będzie w technologi kompozytów więc pierwszym krokiem jest przygotowanie modelu segmentu centropłata. Na bazie modelu wykonane bedą formy w których dopiero wykonane zostaną skorupowe segmenty centropłata. Rdzeń styropianowy pokryto warstwami usztywniającymi z balsy i przesączonego włókna szklanego. Niedoskonałości powierzchni wyszlifowano i zaszpachlowano dbając o najwierniejsze odwzorowanie porofilu i uzyskanie jak najmniejszej chropowatości powierzchni. Tego trudnego zadania podjął się jednen z najmłodszych członków koła i projektu (na zdjęciu pod okiem doświadczonego kolegi). Uszka wymagają mniej pracy gdyż zostały zaprojektowane jako styropianowe rdzenie pokryte balsą i folią termokurczliwą. Zamontowano mocowania bagnetów oraz dźwigary. Pokryto balsą jedno z uszek oraz przygotowano drugie do procesu pokrycia.

Skrzydło cz.1

Skrzydło jako podstawowy element bezzałogowca jest co tu ukrywać najważniejsze. Budowie skrzydła poświęcimy prawdopodobnie najwięcej czasu, pomijając oczywiście prace nad automatyką. Pierwsze koncepcje zakładały skrzydło o rozpiętości 3,6m. Składać się miało z 4 segmentów, dwóch centalnych o niewielkim wzniosie oraz dwóch trapezowych uszek o większym jeszcze wzniosie niż centropłat. Szybko odstąpiono od tego szalonego pomysłu, głównie ze wzlgędu na szacowaną mase samego skrzydła. Postanowiono zmniejszyć rozpiętość jednakże pozostawiono konstrukcje 4 segmentową. Dodatkową zmianą było usunięcie wzniosu centropłata przy jednoczesnym zwiększeniu wzniosu uszu. Wpłynęło to znacznie na poprawę stateczności poprzecznej. Dodatkowo usunięcie wzniosu umożliwiło skrócenie czasu wykonania centropłata, oba segmenty będą jednakowe (pod wzlgędem obrysu, różnice będą tylko w umiejscowieniu mocowań i złącz elektrycznych) i nie będzie konieczne wykonywanie dwóch form. Uszy wykonane będą w prostszej technologi ale zapewniającej dostateczną wytrzymałość i łatwość zabudowania lotek.

Hamownia

Pierwszym poważnym zadaniem które wykonano po zainstalowaniu się w pracowni było zbadanie rzeczywistego ciągu silnika zastosowanego w Grocie. Studenci z Koła DaVinci  przeprowadzili badanie rzeczywistej siły ciągu w zależności od natężenia jednocześnie kontrolując spadek napięcia na ogniwie. Na zdjęciach zespół pomiarowy w akcji.

Pierwsze kroki

Pod koniec semestru zimowego dzięki przychylności dziekana wydziału Mechaniczno-Energetycznego M. Gawlińskiego pozskano dla koła pomieszczenia, które zostały zaadaptowane na pracownie. Członkowie koła naukowego Da Vinci aktywnie wsparli działania mające na celu przygotowanie pracowni. Pozyskano meble oraz przygotowano wszystko do rozpoczęcia prac. Równolegle prowadzone były działania w celu pozyskania środków niezbędnych do budowy. Tutaj z pomocą przyszedł pan dziekan M. Gawliński który po zapoznaniu się z planami projektu postanowił wesprzeć nas również finansowo. Projekt jest finansowany również ze środków Działu Studenckiego Politechniki Wrocławskiej. Opiekunem zarówno koła naukowego jak i projektu jest dr. A. Gronczewski.

Projekt BSL

Dzięki doświadczeniom zebranym podczas warsztatów w Bezmiechowej w 2009 roku postanowiliśmy zmienić koncepcje przyjętą przy budowie GROT-a zbliżając sylwetkę do istniejących konstrukcji. Dodatkowo aby zminimalizować niezbędny zapas energii na pokładzie do minimum postanowiono zbliżyć aerodynamike do szybowca. Przez zmniejszenie oporów i zwiększenie zdolności płatowca do długotrwałego szybowania umożliwiono zwiększenie długotrwałości lotu.

Projekt płatowca BALSA został wykonany przez Karola Łukaszewskiego w ramach jego pracy dyplomowej. Podstawowe informacje o płatowcu: Rozpiętość 2852 mm długość 1533mm szacowana masa 5kg. Awionika i systemy sterowania opracowywane przez Romana Kierzkowskiego. Wyposażenie pokładowe to czujniki ciśnień, akcelerometry, kamera ccd. Przesył danych realizowany przez dwa osobne systemy działające w różnych częstotliwościach. Do kontroli lotu zastosowana będzie aparatura modelarska gwarantująca możliwość przejścia z przyszłego sterowania automatycznego na sterowanie ręczne.